Prowadzi badania naukowe obejmujące prawo autorskie i prawa pokrewne, prawo własności przemysłowej w tym ochronę znaków towarowych i know-how, prawo prasowe, w tym radiofonii i telewizji, etyka mediów, prawo informacyjne w tym prawo ochrony danych osobowych i innych informacji prawnie chronionych, dostęp do informacji publicznej i ponowne wykorzystywaniem informacji sektora publicznego, ochrona dóbr osobistych, prawo cyfrowe, prawo nowych technologii w tym komunikacji elektronicznej, technologii informatycznych, prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji, prawo reklamy oraz zagadnień marketingu, politykę medialną, oraz alternatywne wobec prawa sposoby regulacji stosunków społecznych i gospodarczych. Prowadzone badania uwzględniają ich interdyscyplinarny charakter, w tym m.in. poprzez uwzględnienie problematyki z zakresu nauk o mediach, dziennikarstwa i komunikacji społecznej, informatyki.

Założenia współpracy z organizacjami pozarządowymi (w tym Naukowym Centrum Prawno-lnformatycznym - NCPI, Polskim Stowarzyszeniem na rzecz Atestacji i Standaryzacji Oprogramowania) oraz organami i instytucjami publicznymi (w tym PUODO, NSA, RPO, PKN).

Ujęcie szczegółowe planowanych działań badawczych:

Wypracowanie wspólnych standardów ma istotne znaczenie w dobie intensywnego rozwoju mediów audiowizualnych i komunikacji elektronicznej. Stanowi kluczowy element powiązania prawnych i technologicznych podstaw funkcjonowania mediów a w szczególności europejskich mediów audiowizualnych w erze cyfrowej. Proces konwergencji technologicznej wymaga wykorzystania uniwersalnych instrumentów (jakimi są np. normy techniczne) dla współdziałania pomiędzy podmiotami przestrzeni mediów i komunikacji oraz administracją a zwłaszcza organami regulacyjnymi, odpowiedzialnymi za infrastrukturę łączności, media audiowizualne i ochronę konkurencji. Praca badawcze Katedry byłyby ukierunkowane nie tylko na stałe analizy rozwiązań prawnych ale również na sukcesywne wyodrębnianie mechanizmów a w ich ramach określanie i charakteryzowanie instrumentów pozwalających na wspomaganie rozwiązań prawnych. W konsekwencji badanie zachodzących zmian podejścia regulacyjnego w obszarze technologii informacyjno-komunikacyjnych i dopuszczenia alternatywnych sposobów regulacji, które mogą stanowić uzupełnienie rozwiązań prawnych, a w obszarach, gdzie tradycyjna regulacja jest niemożliwa lub nieskuteczna. Kolejne działania uwzględniałyby formułowanie zasad o możliwie uniwersalnym charakterze, których punktem odniesienia i przedmiotem badań byłby społeczny obieg informacji ze szczególnym uwzględnieniem relacji pomiędzy jego trzema elementami: informacją (a w szczególności dostępu do niej), technologią informacyjną oraz prawem informacyjnym. Ten ostatni element jako narzędzie ochrony państwa dla społecznego obiegu informacji i związanych z nim wartości - takich jak wolność słowa, prawo do informacji, prawo do prywatności i autonomia informacyjna. Prawa i wolności, przy których muszą być uwzględniane i ważone zróżnicowane interesy umożliwiające ich współistnienie w warunkach nowych technologii, z jednej strony ułatwiającej dostęp do informacji z drugiej wymagającej szczególnej ochrony dla newralgicznych społecznie rodzajów informacji. W prowadzonych analizach w obszarze badawczym prawa mediów wydzielone byłyby zagadnienia publicznoprawne (w szczególności prawa administracyjnego) oraz prywatnoprawne (w szczególności ochrony własności intelektualnej), które w wielu punktach wzajemnie się przenikają. Z kolei badania w obrębie prawa informacyjnego (informatycznego) uwzględniałyby zgrupowanie powyższych kontekstów wokół centralnego pojęcia informacji i technologii informacyjnych. Obejmuje zagadnienia: społeczeństwa informatycznego (opartego o zasoby informacyjne i ich wykorzystanie), wolności informacyjnej i jej granic {wytyczanych w prawie prywatnym i publicznym), zaopatrzenia w informacje (dostęp do informacji publicznej, jej ponowne wykorzystanie, informowanie przez organy państwa), przetwarzania danych (przez podmioty publiczne i niepubliczne, tradycyjnie i z wykorzystaniem technologii informacyjnych) oraz administrowania informacją (obowiązki informacyjne podmiotów prywatnych wobec państwa, przepływ informacji między podmiotami publicznymi, rejestry publiczne, statystyka i archiwa), technologie informacyjno-komunikacyjne. Część badań będzie ukierunkowana na współczesną rolę dziennikarza i innych podmiotów środków masowego przekazu. Cechą charakterystyczną działań w tym obszarze jest konieczność podążania za procesami legislacyjnymi, w których polski ustawodawca próbuje rozwiązywać aktualne problemy prawne związane z komunikacją elektroniczną przez równoległe zastosowanie szczególności dwóch (cywilnoprawnej i administracyjnoprawnej) ale niekiedy nawet trzech metod regulacji, z uwzględnieniem prawnych i pozaprawnych uwarunkowań zewnętrznych. W tym kontekście zakładana jest również stała analiza prawa miękkiego (soft law), instrumentów prawnie niewiążących oraz ich roli w kształtowaniu, uzupełnianiu czy deregulacji prawa twardego.

Zakładane prowadzenie przedmiotów:

• prawo prasowe ( z uwzględnieniem radiofonii, telewizji i internetu)
• ochrona informacji prawnie chronionych ( dostęp do informacji i jej granice, ochrona danych osobowych, tajemnica przedsiębiorstwa, itd.)
• prawo autorskie
• polityka medialna
• prawo reklamy i nieuczciwej konkurencji
• etyka mediów
• prawo mediów i nowych technologii
• prawo własności przemysłowej ( odrębnie lub w ramach przedmiotu prawo własności intelektualnej)

dr hab. Bogdan Fischer, Kierownik Katedry